Lange tijd zag het er naar uit dat mijn toekomst in de topsport zou liggen. Al op jonge leeftijd bleek ik namelijk een enorm talent te hebben voor Judo. Ik doorliep alle jeugdklassen, werd meerdere malen Nederlands kampioen, reisde de wereld rond en werd klaar gestoomd voor alle grote toernooien waar elke sporter van droomt.

Maar hoe gedrevener mijn familie, vrienden en teamgenoten werden over mijn resultaten, hoe ongelukkiger ik me begon te voelen. Mijn liefde voor de sport voelde steeds meer als een verplichting naar anderen. En je passie verliezen is jezelf verliezen. Daarom besloot ik op een dag, nota bene tijdens een trainingskamp in topsportcentrum Papendal, het ondenkbare te doen; ik stopte per direct met Judo.

Kiezen voor jezelf is soms de moeilijkste keuze die je kunt maken. De mensen waar ik om gaf lieten mij hun teleurstelling diep voelen. Ik voelde me een tijd letterlijk ‘on my own’.

Achteraf is en blijft het de beste keuze die ik ooit had kunnen maken. Ruimte voor iets nieuws.

En ‘ruimte’ werd het letterlijk. De liefde voor interieur heeft er altijd gezeten, alleen nooit eerder het licht gekregen om zich te ontwikkelen. Na een aantal jaar hakte ik de knoop door; Ik begon mijn studie aan Academie Artemis in Amsterdam, ronde meerdere cursussen, waaronder Archicad 20 af en startte mijn carrière als freelance interieur ontwerpster bij een Architectenbureau in Waalwijk.

In mijn ontwerpen is een duidelijke lijn te ontdekken met mijn eigen persoonlijke ontwikkeling. In tegenstelling tot de meeste binnenhuis architecten beginnen mijn ontwerpen niet bij styling en trends die op dat moment in de buitenwereld populair zijn; ik begin juist bij de persoonlijkheid van de gebruikers van de ruimte. Niet de buitenwereld is bepalend maar de opdrachtgever.